Δραστηριότητες
Ο Κάμπος
Μοναδικός στον ελληνικό χώρο και μια από τις πιο όμορφες περιοχές της Χίου, ο Κάμπος είναι ένα ιστορικό και πολιτιστικό σύνολο όπου συνδυάζεται αρμονικά το εξαίρετο φυσικό τοπίο με τα ιδιαίτερα τοπικά αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά. Έχει κηρυχθεί «ιστορικός τόπος και παραδοσιακός οικισμός». Η περιοχή γνώρισε μεγάλη ακμή κατά το 17ο και 18ο αιώνα. Τον χώρο επέλεξαν τόσο οι Γενοβέζοι για να κτίσουν τις επαύλεις τους το 14ο αιώνα, όσο και οι ντόπιοι αριστοκράτες στα μετέπειτα χρόνια.
Τα γενοβέζικα στοιχεία συνδυάζονται με τη ντόπια αρχιτεκτονική παράδοση, δημιουργώντας μια ιδιαίτερη αρχιτεκτονική φυσιογνωμία. Σπίτια με δύο έως τρία πατώματα υψώνονται επιβλητικά πάνω από τις κορφές των δέντρων, εξασφαλίζοντας πανοραμική θέα αλλά και έλεγχο του κτήματος. Σήμερα, ο Κάμπος διατηρεί τα βασικά χαρακτηριστικά του και τη ζωντάνια του. Περιπλανηθείτε στα ήσυχα στενά δρομάκια του, δείτε τα μεγαλόπρεπα αρχοντικά, ακούστε τους ήχους του νερού που ποτίζει τα περιβόλια και αναπνεύστε, την άνοιξη κυρίως, τα μεθυστικά αρώματα των ανθισμένων εσπεριδοειδών. Θα διαπιστώσετε ότι ο Κάμπος, με το πέρασμα τόσων αιώνων, παραμένει ένα καταφύγιο ησυχίας και γαλήνης.
Η Χίος είναι ένα από τα μέρη της Ελλάδας που χρειάζεται χρόνο για να καλλιεργήσει μέσα σου την πραγματική, πολυοπτική εικόνα του. Ο κοσμοπολιτισμός του σε συνδυασμό με την εκλεπτυσμένη συμπεριφορά των ντόπιων -ανθρώπων που ταξίδεψαν τις θάλασσες και γνώρισαν τον κόσμο- δεν αποκαλύπτεται με την πρώτη καλημέρα. Θέλει να τον κερδίσεις, σεβόμενος τις αρχές του... Από την εποχή της μεγάλης καταστροφής του 1822, η Χίος ήταν ήδη το μυροβόλο νησί του αρχιπελάγους του Αιγαίου, με τον περίφημο κάμπο της, τη μαστίχα και τις όμορφες γυναίκες της, για τις οποίες, ο Ντε Γκυ συμπλήρωνε εκστασιασμένος πως «ευωδιάζουν σαν το νησί και υπνωτίζουν σαν τη θάλασσα»... Η Χίος θα μπορούσε να είναι μοναδική μόνο από τα μαστιχόδενδρά της. Αυστηρά ενδημικό είδος, οι περίφημοι σκίνοι φύονται μόνο εδώ και μάλιστα ούτε καν σε ολόκληρο το νησί αλλά σε ένα τμήμα του. Οι ευεργετικές ιδιότητες της μαστίχας, γνωστές από πολύ παλιά, έχουν γίνει αντικείμενο ενδελεχούς μελέτης σε βιοχημικά εργαστήρια του εξωτερικού και διαρκούς λατρείας από πιστούς της υγιεινής διατροφής. Οι επισκέπτες που γνωρίζουν, έρχονται στο νησί προς το τέλος του καλοκαιριού για να παρακολουθήσουν από κοντά τη διαδικασία της παραγωγής της και να κεντήσουν οι ίδιοι τους σκίνους για το πολύτιμο δάκρυ τους. Άλλωστε, αυτή είναι η καταλληλότερη εποχή για να περπατήσεις τη Χίο. Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να τη γνωρίσεις. Αν θέλεις όμως να αγγίξεις τις παρθένες ομορφιές της, πρέπει να κατέβεις από το αυτοκίνητο και να ικανοποιήσεις όλες τις αισθήσεις σου, βλέποντας, ακούγοντας, μυρίζοντας... Στη Χίο, ο επισκέπτης, ακόμα κι αν δεν ήταν από πριν, θα εξελιχθεί σε αληθινό φυσιολάτρη. Είναι το δέλεαρ των απέραντων εκτάσεων με τα εσπεριδοειδή που, όταν ανθοφορούν, σκορπίζουν μεθυστικές μυρωδιές μέχρι τη θάλασσα. Είναι το περπάτημα μέσα στο φαράγγι των Καμπιών και το ποτάμι του, άλλοτε ήσυχο σαν ποτιστικό ρυάκι και άλλοτε ορμητικό σαν χείμαρρος.
Άλλωστε, μπορεί να ξέχασες να κολυμπήσεις στη Δασκαλόπετρα, την παραλία με το βράχο που καθόταν ο Όμηρος και δίδασκε τα έπη του. Μπορεί να μην έμαθες ότι τα Βρουλίδια είναι η παραλία που μαζεύει σήμερα τον περισσότερο κόσμο, ή να μην κολύμπησες στα ήσυχα νερά της Αγίας Φωτεινής και του Αγίου Αιμιλιανού. Ίσως και να μην περπάτησες πάνω στα μαύρα, ολοστρόγγυλα ηφαιστειογενή βότσαλα της παραλίας Μαύρα Βόλια, κοντά στον Εμπορειό. Μπορεί να σε συνεπήρε η μεθυστική γεύση του χιώτικου ούζου και να μη δοκίμασες κανένα από τα χιώτικα αναψυκτικά. Κι αν ξεκίνησες από τα κλασικά: πορτοκαλάδα, μανταρινάδα, βυσσινάδα, ίσως να μην πρόλαβες να περάσεις στην αμυγδαλώδη σουμάδα. Το χειμώνα θα την έπινες ζεστή με κανέλλα και το καλοκαίρι παγωμένη, τόσο που να μουδιάζει το στόμα σου.
Η Χίος είναι το νησί που σκλαβώνει τις αισθήσεις. Μπορεί με τα κρασιά της, φημισμένα από την αρχαιότητα, όπως ο «Αριούσιος Οίνος». Μπορεί με τη ρακή, το τσίπουρο ή τη σούμα της, φτιαγμένη από αποστάγματα σύκων. Μπορεί με το λεπτό άρωμα των σκίνων και των εσπεριδοειδών, ή τα φώτα της Τουρκίας που φαίνονται καθαρά τη νύχτα από την ακτή. Μπορεί ακόμα κι από την ενέργεια που φαίνεται να σε τροφοδοτεί το ίδιο το νησί, με τη χιλιόχρονη ιστορία και τα πάθη του. Κι αν εσύ, ως επισκέπτης καταφέρνεις να τα νιώσεις όλα αυτά μέσα σε μερικές μέρες, φαντάσου πώς έχει πλαστεί ο Χιώτης που έζησε όλη του τη ζωή σ‘ αυτούς τους τόπους. Αν υπάρχει ένας τόπος που να μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να νιώσουν απέραντη ευτυχία μόνο καιμόνο επειδή είναι ζωντανοί, αυτός πρέπει να είναι η Χίος. Γιατί, όπως έγραψε και ο Ουγκώ, ο άνθρωπος που κάποτε την μοιρολόγησε σπαρακτικά «τα μάτιαδεν βλέπουν καλά το Θεό παρά μόνο μέσα από τα δάκρυα».
Α! Και κάτι τελευταίο: Μη δοκιμάσετε να μεταφέρετε αυτή την ατμόσφαιρα σε άλλους τόπους. Δε γίνεται. Όπως δε γίνεται να πάρετε μαζί σας μια ρίζα σκίνου και να φυτρώσει μαστιχόδεντρο οπουδήποτε αλλού, εκτός από τη Χίο.
Ιερά Νέα Μονή
Η Νέα Μονή βρίσκεται στο κέντρο του νησιού της Χίου, σε οδική απόσταση 12 χιλιομέτρων από την πόλη της Χίου. Η Νέα Μονή της Χίου Θεωρείται ως ένα από τα πιο αξιόλογα μνημεία της Βυζαντινής περιόδου, ιδρύθηκε το 1042 μ.Χ. και είναι γνωστό παγκοσμίως για τα εξαιρετικής τέχνης ψηφιδωτά του. Τα ψηφιδωτά της Νέας Μονής Χίου αποτελούν τη μια από τις τρεις κορυφαίες δημιουργίες των εικαστικών τεχνών στον ελλαδικό χώρο κατά τον Μεσαίωνα. Το μνημείο της Νέας Μονής έχει εγγραφεί στο κατάλογο μνημείων παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.
ΣΚΟΠΕΥΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΧΙΟΥ
Το σκοπευτήριο διαθέτει σήμερα δύο STANDS ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΘΛΗΜΑΤΩΝ TRAP-DOUBLE TRAP και SKEET ενώ παράλληλα είναι ένα από τα λίγα στην Ελλάδα που λειτουργεί FIVE-STAND SPORTING (προσομοίωση κυνηγετικών βολών). Ο εξοπλισμός σε μηχανές είναι ο πλέον σύγχρονος και αποτελεί εγγύηση για την προπόνηση-εξάσκηση στη σκοποβολή με υψηλές απαιτήσεις. Οι κτιριακές εγκαταστάσεις προσφέρουν ανάπαυση στους σκοπευτές και φιλοξενία στους επισκέπτες και φίλους του αθλήματος της σκοποβολής.
Γνωρίστε τις Ορχιδέες της Χίου!
Τα Ορχιδώδη ή Ορχοειδή (Orchidales) είναι πολυετή ποώδη φυτά. Ορισμένα φύονται στο έδαφος (επίγειες ορχιδέες ή γεωορχιδέες), ενώ τα περισσότερα είναι επίφυτα και απαντούν στις τροπικές περιοχές, ειδικά στα Παρθένα Δάση του Ισημερινού. Στην Ευρώπη, υπάρχουν περίπου 250 είδη επίγειων ορχιδέων.
Σε ορισμένες περιοχές της Ελλάδας (Θεσσαλία, Μακεδονία, Θράκη) όπως και στη Χίο και σε άλλες περιοχές στο παρελθόν, ξεφύτευαν τις ορχιδέες για να πάρουν τους δύο κονδύλους (κρεμμυδάκια). Τους αποξήραιναν και τους κονιορτοποιούσαν. Από τη σκόνη τους, παρασκευάζεται το «σαλέπι» αφέψημα παχύρρευστο, με ιδιότητες, πιθανόν φαρμακευτικές (καταπραϋντικό στο βήχα και στον πονόλαιμο). Υπάρχει μεγάλη ομοιότητα των λουλουδιών, στις Ορχιδέες, κυρίως στο είδος Ophrys, με έντομα. Αυτό βοηθά στην επικονίαση των φυτών από τα έντομα, τα οποία «ξεγελιούνται» από την ομοιότητα και νομίζουν ότι πρόκειται για όμοιό τους έντομο. Κάθε είδος Ορχιδέας έχει το δικό του έντομο-επικονιαστή και κάθε έντομο-επικονιαστής τη δική του Ορχιδέα. Η σχέση αυτή είναι αυστηρά «αμφιμονοσήμαντη», με ελάχιστες εξαιρέσεις. Σ’ αυτή την ομοιότητα των λουλουδιών των Ορχιδέων με έντομα, οφείλονται και οι κοινές τους ονομασίες: «μελισσίτσα», «μελισσάκι», «σφηκάκι». ‘Άλλες κοινές ή λαϊκές ονομασίες τους, προέρχονται είτε από την εποχή που ανθίζουν (π.χ. «Λαμπρολούλουδο» για την O. Anatolica, που ανθίζει το Πάσχα), είτε για το χρώμα τους (π.χ. «μαυρομάτα» ή «λυχναράκι», για τις Serapias).
Τα άσπρα κρίνα του Καρφά
Πολύ λίγοι έως και ελάχιστοι άνθρωποι γνωρίζουν τα κρίνα του Καρφά. Αυτά τα υπέροχα λευκά κρινάκια που ανθίζουν από τα τέλη Αυγούστου έως το Σεπτέμβρη. Όσοι πάλι τα ξέρουν περνάν από δω, όχι για να τα θαυμάσουν ή να βγάλουν φωτογραφίες αλλά για να τα κόψουν! Δεμάτια τα ξεριζώνουν τραβώντας τα και σπάζοντας τα κοτσανάκια τους τα αφήνουν πίσω τους. Όσα κόπηκαν με μικρό κοτσανάκι ξεραίνονται πληγωμένα πάνω στην καυτή άμμο. Κανείς! Κανείς δεν καταλαβαίνει τη ζημιά που κάνει σε αυτά τα δώρα του Θεού. Άλλοτε, εδώ και χρόνια, πριν να εξελιχτεί ο Καρφάς, όλη η περιοχή ακόμα και η παραλία ήταν γεμάτη άσπρους κρίνους που μοσχοβολούσαν. Και τώρα; Τώρα τι; Λιγότερα κάθε χρονιά βγαίνουν τα κρίνα. Μόνο πάνω στον αμμόλοφο του Καρφά έχει ακόμα αρκετά. Όμως με την αλόγιστη συμπεριφορά μας κινδυνεύουν και αυτά να χαθούν.